683

وعن أبي هُريرة رضي اللَّه عنه، أنَّ رسول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: « الإيمَانُ بِضْع وسبْعُونَ، أوْ بِضْعُ وَسِتُّونَ شُعْبةً، فَأَفْضَلُها قوْلُ لا إله إلاَّ اللَّه، وَأدْنَاها إمَاطةُ الأَذَى عنَ الطَّرِيقِ، والحياءُ شُعْبَةٌ مِنَ الإيمَانِ » متفق عليه. « البِضْعُ «: بكسر الباء. ويجوز فتحها، وَهُوَ مِن الثلاثةِ إلى الْعَشَرَةِ. « وَالشُّعْبَةُ «: الْقِطْعَةُ والحَضْلَةُ. « وَالإماطَةُ «: الإزَالَةُ، « وَالأَذَى «: مَا يُؤذِي كَحجَرٍ وَشَوْكٍ وَطينٍ وَرَمَادٍ وَقَذَرٍ وَنحوِ ذلكَ .

Ebu Hureýreden (Allah ondan razy bolsun) rowaýat edilmegine görä, Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem şeýle diýipdir:

“Iman – ýetmiş (ýa-da altmyş) näçe bölekdir. Onuň iň beýigi: “Lä ilähä illallah” (Alladan başga hak ybadat edere hiç bir hudaý ýokdur!) diýmekdir. Iň pesi bolsa, zyýan berýän zatlary ýoldan aýyrmakdyr. Utanç, haýa hem imandan bir bölekdir”.

Salgylanma:

(Muttafakun aleýhi)