901

عن عائشة رضي اللَّه عنها أَن النَّبِيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم كَانَ إِذا اشْتكى الإِنْسانُ الشَّيءَ مِنْهُ، أَوْ كَانَتْ بِهِ قَرْحةٌ أَوْ جُرْحٌ، قال النَّبِيُّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم بأُصْبُعِهِ هكذا، ووضع سُفْيانُ بْنُ عُييْنَة الرَّاوي سبابتَهُ بِالأَرْضِ ثُمَّ رَفَعَهَا وقال : بِسْمِ اللَّهِ ، تُربَةُ أَرْضِنا، بِرِيقَةِ بَعْضِنَا يُشْفَى بِهِ سَقِيمُنَا بِإِذْنِ رَبِّنَا« . متفقٌ عليه .

Aişadan (Allah ondan razy bolsun) rowaýat edilmegine görä,

"bir kişiniň bir ýeri agyranda ýa-da bir ýerine ýara düşen wagty, Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem şeýle ederdi diýip, şu hadysy rowaýat eden Sufýan ibni ‘Uýaýna süýem barmagyny ýere degirip, ýokaryk galdyrdy we şeýle doga etdi:
“Bismillähi, turbätu ärzdynä, birykäti b’azdynä, ýuşfä bihi säkymunä, bi-izni robbinä!”
(Allahyň ady bilen, biziň ýerimiziň topragy käbirimiziň tüýküligi bilen garyşyp, Robbumyzyň rugsady bilen syrkawlarymyza şypa bolar). "

Salgylanma:

(Muttafakun aleýhi)