935

عن أبي عبدِ الرحمنِ عوفِ بن مالكٍ رضي اللَّه عنه قال: صلَّى رسول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم عَلى جَنَازَةٍ، فَحَفِظْتُ مِنْ دُعائِهِ وَهُو يَقُولُ:« اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَهُ، وارْحمْهُ، وعافِهِ، واعْفُ عنْهُ، وَأَكرِمْ نزُلَهُ، وَوسِّعْ مُدْخَلَهُ واغْسِلْهُ بِالماءِ والثَّلْجِ والْبرَدِ، ونَقِّه منَ الخَـطَايَا، كما نَقَّيْتَ الثَّوب الأبْيَضَ منَ الدَّنَس، وَأَبْدِلْهُ دارا خيراً مِنْ دَارِه، وَأَهْلاً خَيّراً منْ أهْلِهِ، وزَوْجاً خَيْراً منْ زَوْجِهِ، وأدْخِلْه الجنَّةَ، وَأَعِذْه منْ عَذَابِ القَبْرِ، وَمِنْ عَذَابِ النَّار « حَتَّى تَمَنَّيْتُ أَنْ أَكُونَ أنَا ذلكَ المَيِّتَ. رواه مسلم .

Ebu Abdurrahman ‘Auwf ibn Mälikden (Allah ondan razy bolsun) rowaýat edilmegine görä, ol şeýle diýipdir:

"“Bir gezek Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem jynaza namazyny okanda Ol şeýle doga-dileg etdi, men hem ony ýat tutdum:
“Allahummägfir lähu wärhämhu, wä ‘afihi wä’afu ‘anhu, wä äkrim nuzulähu, wä wässi’a mudhälähu, wägsilhu bil-mäi wäs-sälji wäl-bärodi, wä näkkihi minäl- hotaýä kämä näkkäýtäs-säwbäl-abýada minäd-dänäsi, wä abdilhu däron hoýron min darihi, wä ählän hoýron min ahlihi, wä zäwjän hoýron min zäwjihi, wä adhilhul- Jännätä, wä a’yzhu min ‘azabil- kobri, wä min ‘azabin-näri!”
(Allahym! Ony bagyşlaweri, oňa rehim edeweri. Ony azapdyr-kynçylyklardan goraweri, kemçiliklerini bagyşlaweri. (Jennetdäki) ýerini hormatly edeweri, girjek ýerini (gabryny) giň edeweri. Ony suw, gar we doly bilen ýuwaweri. Ak eşikleri hapadan arassalaýşyň ýaly, ony hem günälerinden arassalaweri! Öz öýündenem has gowy öý, maşgalasyndan has gowy maşgala, aýalyndan has gowy aýal bereweri we ony Jennete salaweri! Ony gabyr we dowzah azabyndan goraweri!)
(‘Auwf ibn Mälik bu dogany eşidip): “Käşgä, şol ölen adam men bolsadym, diýip arzuw etdim” diýipdir”.
"

Salgylanma:

(Muslim)