وعن أبي هريرة رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ عن النبي صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّم قال: (لم يتكلم في المهد إلا ثلاثة: عيسى ابن مريم، صاحب جريج. وكان جريج رجلاً عابداً فاتخذ صومعة فكان فيها، فأتته أمه وهو يصلي فقالت: يا جريج. فقال: يا رب أمي وصلاتي. فأقبل على صلاته فانصرفت. فلما كان من الغد أتته وهو يصلي فقالت: يا جريج. فقال: يا رب أمي وصلاتي. فأقبل على صلاته فلما كان من الغد أتته وهو يصلي فقالت: يا جريج. فقال: أي رب أمي وصلاتي. فأقبل على صلاته فقالت: اللهم لا تمته حتى ينظر إلى وجوه المومسات! فتذاكر بنو إسرائيل جريجاً وعبادته، وكانت امرأة بغي يتمثل بحسنها فقالت: إن شئتم لأفتننه. فتعرضت له فلم يلتفت إليها، فأتت راعياً كانت يأوي إلى صومعته فأمكنته من نفسها فوقع عليها فحملت فلما ولدت قالت هو من جريج. فأتوه فاستنزلوه وهدموا صومعته وجعلوا يضربونه. فقال: ما شأنكم قالوا: زنيت بهذه البغي فولدت منك. قال: أين الصبي فجاءوا به، فقال: دعوني حتى أصلي، فصلى فلما انصرف أتى الصبي فطعن في بطنه وقال: يا غلام من أبوك قال: فلان الراعي. فأقبلوا على جريج يقبلونه ويتمسحون به. وقالوا نبني لك صومعتك من ذهب. قال: لا، أعيدوها من طين كما كانت، ففعلوا. وبينا صبي يرضع من أمه فمر راكب على دابة فارهة وشارة حسنة فقالت أمه: اللهم اجعل ابني مثل هذا. فترك الثدي وأقبل إليه فنظر إليه فقال: اللهم لا تجعلني مثله! ثم أقبل على ثديه فجعل يرضع. فكأني أنظر إلى رَسُول اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّم وهو يحكي ارتضاعه بأصبعه السبابة في فيه فجعل يمصها. ثم قال: ومروا بجارية وهم يضربونها ويقولون زنيت سرقت، وهي تقول: حسبي اللَّه ونعم الوكيل. فقالت أمه: اللهم لا تجعل ابني مثلها! فترك الرضاع ونظر إليها فقال: اللهم اجعلني مثلها! فهنالك تراجعا الحديث فقالت: مر رجل حسن الهيئة فقلت اللهم اجعل ابني مثله فقلت اللهم لا تجعلني مثله، ومروا بهذه الأمة وهم يضربونها ويقولون زنيت سرقت فقلت اللهم لا تجعل ابني مثلها فقلت اللهم اجعلني مثلها قال: إن ذلك الرجل جبار فقلت اللهم لا تجعلني مثله، وإن هذه يقولون زنيت ولم تزن وسرقت ولم تسرق فقلت: اللهم اجعلني مثلها) مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ. (المومسات) : بضم الميم الأولى، وإسكان الواو وكسر الميم الثانية وبالسين المهملة؛ هن الزواني. المومسة: الزانية. وقوله (دابة فارهة) بالفاء: أي حاذقة نفيسة. و(الشارة) بالشين المعجمة وتخفيف الراء. وهي الجمال الظاهر في الهيئة والملبس. ومعنى (تراجعا الحديث) أي حدثت الصبي وحدثها، والله أعلم.
"“Üç kişiden başga, sallançakda gürlän çaga ýokdur. Olaryň biri Merýemiň ogly Isa, beýlekisi bolsa, Jureýj wakasyndaky çagadyr.
Jureýj mydama Allaha ybadat edip ýören bir adamdy. Özüne bir ybadathana edinip, şol ýerde ybadat ederdi.
Bir gün namaz okap durka ejesi gelip: “Jureýj!” diýip gygyrdy. Jureýj: “Eý Robbum! Ejeme jogap bereýinmi ýa-da namazymy dowam edeýinmi” diýdi. Soňra namazyna dowam etdi. Ejesi gaýdyp gitdi. Ertesi gün ýene-de Jureýj namaz okap durka ejesi gelip: “Jureýj!” diýip seslendi. Jureýj ýene-de öz-özüne: “Eý Robbum! Ejeme jogap bereýinmi ýa-da namazymy dowam edeýinmi” diýdi. Soňra namazyna dowam etdi. Ejesi gaýdyp gitdi. Ertesi gün ýene-de ejesi gelip ogly namaz okap durka: “Jureýj!” diýip seslendi. Jureýj ýene-de: “Eý Robbum! Ejeme jogap bereýinmi ýa-da namazymy dowam edeýinmi” diýdi. Soňra namazyna dowam etdi. Soňra ejesi: “Allahym! Tä bozuk, azgyn aýallaryň ýüzüne seredýänçä, oglumyň janyny alma!” diýip, bet doga etdi.
Bir gün Ysraýyl ogullary (ýehudiler) Jureýj we onuň ybadaty barada gürrüňdeş bolup otyrkalar, gözelligi bilen meşhur bolan bir bozuk aýal hem şol ýerdedi. Ol aýal: “Eger-de, isleseňiz men ony ýoldan çykaryp bilerin” diýdi. Soňra onuň ýanyna baryp, oňa özüni görkezdi. Ýöne Jureýj ol aýalyň ýüzüne-de bakmady. Soňra ol aýal Jureýjiň ybadathanasyna gelýän bir çopanyň ýanyna baryp, onuň bilen jynsy gatnaşykda bolup, ondan hamyla boldy. Çagasyny doguranda, onuň Jureýjden bolandygyny aýtdy. Muny eşiden adamlar Jureýjiň ýanyna gelip, ony ybadathanasyndan çykardylar. Ybadathanasyny ýykyp, özüni bolsa, urmaga başladylar. Jureyj: “Size näme boldy?” diýip soranda, olar: “Sen ynha, bu bozuk aýal bilen zyna edipsiň we ol senden çaga dogurypdyr” diýdiler. Jureýj: “Hany ol çaga” diýdi. Olar çagany getirdiler. Soňra Jureýj: “Maňa namaz okap bolýançam degmäň” diýdi. Namazyny okap bolandan soňra çaganyň ýanyna gelip, garnyna dürtdi we: “Eý çagajyk! Seniň kakaň kim?” diýip sorady. Çaga hem: “Meniň kakam, pylan çopan” diýip jogap berdi.
Muny eşiden adamlar Jureýji öpmäge we (teberrik üçin) ellerini bedenine sürtmäge başladylar. “Indi saňa altyndan ybadathana gurup bereris” diýdiler. Ol: “Ýok, owalkysy ýaly palçykdan gurup beräýiň” diýdi. Olar hem onuň diýşi ýaly etdiler. (Sallançakda gürlän üçünji çaga-da ine, şudur):
Günleriň birinde bir çaga ejesini emip durka, owadan bir atyň üstünde, owadan geýinen, görmegeý bir adam geçip gitdi. Çaganyň ejesi:
“Allahym! Meniň oglumy hem şonuň ýaly et” diýip doga etdi. Çaga şol bada emmesini goýup, ol adama seredip: “Allahym! Meni onuň ýaly etmäweri!” diýdi-de, emmesini dowam etdi”.
Ebu Hureýre: “Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellemiň süýem barmagyny agzyna goýup, çaganyň emişini görkezip durşy häzirem meniň gözümiň öňünden gidenok” diýdi.
Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem sözüne şeýle dowam etdi: “Soňra olaryň ýanlaryndan bir gyrnagy urup, “Sen zyna etdiň, ogurlyk etdiň!” diýip, alyp geçdiler. Gyrnak bolsa: “Hasbiýallahu wä ni’mäl wäkil!” diýýärdi. Muny gören çaganyň ejesi:
“Allahym! Meniň oglumy onuň ýaly bir etmäweri!” diýip doga etdi. Çaga emmesini goýup, gyrnaga seretdi-de: “Allahym! Meni hem onuň ýaly et!” diýdi.
Soňra çaga bilen ejesi öz aralarynda gürleşip başladylar. Ejesi:
“Näme üçin sen haçanda görmegeý, owadan bir adam geçen wagtynda, “Allahym! Meniň oglumy hem şonuň ýaly et!” diýip doga edenimde, sen “Allahym! Meni onuň ýaly etmäweri” diýdiň. Haçanda bir gyrnagy “Zyna, ogurlyk etdiň!” diýip, urup geçenlerinde bolsa, men “Allahym! Meniň oglumy bir onuň ýaly etmäweri!” diýip doga edenimde, sen “Allahym! Meni hem onuň ýaly et!” diýdiň. Çagasy şeýle diýdi:
“Ol adam zalym, rehimsiz bir adamdy. Şonuň üçin hem men “Allahym! Meni onuň ýaly etmäweri!” diýdim. Ol gyrnak aýala, zyna etmedigem bolsa, zyna etdiň, ogurlyk etmedigem bolsa, ogurlyk etdiň, diýdiler. Şonuň üçin hem men “Allahym! Meni hem onuň ýaly (bigünä) et!” diýdim."