1815

"وعنْ أبي سَعِيدٍ الخُدْرِيِّ رضي اللَّه عَنْهُ عَنِ النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال : « يخْرُجُ الدَّجَّالُ فَيتَوَجَّه قِبَلَه رَجُلٌ منَ المُؤمِنين فَيَتَلَقَّاهُ المَسالح : مسالحُ الدَّجَّالِ، فَيقُولُونَ له: إلى أيْنَ تَعمِدُ ؟ فيَقُول: أعْمِدُ إلى هذا الَّذي خَرَجَ فيقولُون له: أو ما تُؤْمِن بِرَبِّنَا؟ فيقول: ما بِرَبنَا خَفَاء، فيقولُون: اقْتُلُوه، فيقُول بعْضهُمْ لبعضٍ: ألَيْس قَدْ نَهاكُمْ رَبُّكُمْ أنْ تقتلوا أحداً دونَه ، فَينْطَلِقُونَ بِهِ إلى الدَّجَّالِ، فَإذا رآه المُوْمِنُ قال: يَا أيُّهَا النَّاسُ إنَّ هذا الدَّجَّالُ الَّذي ذَكَر رَسُولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم فَيأمُرُ الدَّجَّالُ بِهِ فَيُشْبَحُ، فَيَقولُ: خُذُوهُ وَشُجُّوهُ، فَيُوسَعُ ظَهْرُهُ وبَطْنُهُ ضَرْباً، فيقولُ: أوما تُؤمِنُ بي؟ فَيَقُولُ: أنْتَ المَسِيحُ الْكَذَّابُ، فَيُؤمرُ بهِ، فَيؤْشَرُ بالمِنْشَارِ مِنْ مَفْرقِهِ حتَّى يُفْرقَ بَيْنَ رِجْلَيْهِ، ثُمَّ يَمْشِي الدَّجَّالُ بَيْنَ الْقِطْعتَيْنِ، ثُمَّ يقولُ لَهُ: قُمْ ، فَيَسْتَوي قَائماً. ثُمَّ يقولُ لَهُ: أتُؤمِنُ بي؟ فيقولُ: مَا ازْددتُ فِيكَ إلاَّ بصِيرةً، ثُمَّ يَقُولُ: يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ لا يفْعَلُ بعْدِي بأَحَدٍ مِنَ النَّاسِ، فَيأخُذُهُ الدَّجَّالُ لِيَذْبَحَهُ، فَيَجْعَلُ اللَّه مَا بيْنَ رقَبَتِهِ إلى تَرْقُوَتِهِ نُحَاساً، فَلا يَسْتَطِيعُ إلَيْهِ سَبيلاً فَيَأْخُذُ بيَدَيْهِ ورجْلَيْهِ فَيَقْذِفُ بِهِ فَيحْسَبُ الناسُ أنَّما قَذَفَهُ إلى النَّار وإنَّما ألْقِيَ في الجنَّةِ». فقالَ رسُولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم : « هذا أعْظَمُ النَّاسِ شَهَادَةً عِنْد رَبِّ الْعالَمِينَ « رواه مسلم.
وروى البخاريُّ بَعْضَهُ بمعْنَاهُ . « المَسَالح « : هُمْ الخُفَرَاءُ وَالطَّلائعُ .
"

Ebu Sa’yd El-Hudrydan (Allah ondan razy bolsun) rowaýat edilmegine görä, Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem şeýle diýipdir:

"“Haçanda dejjal ýüze çykanda mu’min adamlardan bir adam oňa tarap barar. Dejjalyň ýaragly adamlaryndan birnäçesi onuň öňünden çykyp: “Sen nirä barýarsyň?” diýerler. Ol: “(Aramyzda) peýda bolan şol adamyň ýanyna barýan” diýer. Olar: “Sen biziň robbumyza iman edeňokmy? diýerler. Ol: “Biziň Robbumyz hakda bilinmän, gizlin galan zat ýokdur” diýer. Olar: “Ony öldüriň!” diýerler. Soňra olar biri-birlerine: “Robbuňyz onsuz hiç kimi öldürmegi gadagan etmedimi näme?!” diýerler. Ony dejjalyň ýanyna alyp bararlar. Ol mu’min adam dejjaly gören badyna:
“Eý, adamlar! Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellemiň habar beren dejjaly, ine şudyr” diýer. Soňra dejjalyň buýrugy bilen ol adamy garnynyň üstüne süýndürip goýarlar. “Ony tutup uruň!” diýer. Arkasyna we garnyna köp zarba urarlar, soňra dejjal: “Henizem (meniň hudaýlygyma) ynanmaýarsyňmy?” diýip sorar. Ol adam: “Sen bir kezzap mesih (dejjalsyň)” diýer.
Soňra dejjalyň buýrugy bilen ol adamyň kellesinden aýagyna çenli byçgy bilen ikä bölerler. Soňra dejjal ikä bölünen jesediň arasyndan (ýöräp) geçenden soň, ol adama: “Tur indi!” diýer. Ol (ikä bölünen adam täzeden öňki kaddyna gelip) ýerinden turar. Soňra (dejjal) oňa: “Indi, maňa ynanýaňmy?” diýip sorar. Ol adam: “Indi, men seni hasam gowy tanadym!” diýenden soňra halka ýüzlenip: “Eý, adamlar! Indi, menden soň hiç bir adama beýle edip bilmez”[1] diýer.
Soňra dejjal ony öldürmek üçin tutar. Emma Allah ol adamyň boýnundan ýaka süňklerine çenli mise öwürer. Dejjal oňa hiç zat edip bilmez. Soňra onuň ellerinden we aýaklaryndan tutup zyňar. Adamlar ony oda taşlandyr öýderler, emma ol Jennete düşer.
Soňra Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem şeýle diýdi: “Bu adam älemleriň Robbunyň ýanyndaky iň uly şehid bolan adamdyr”. "

Salgylanma:

(Muslim.Buhary hem käbir ýerlerini şu manyda rowaýat edipdir)

bellikler:

[1]Ýagny, indi hiç kimi öldürip soňra direldip bilmez