977

"وعنهُ قال : كانَ النَّبِيُّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم إذا قَفَل مِنَ الحجِّ أَو العُمْرَةِ كُلَّما أَوْفى عَلى ثَنِيَّةٍ أَوْ فَدْفَد كَبَّر ثَلاثاً ، ثُمَّ قال : « لا إله إلاَّ اللَّه وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ المُلْك ولَهُ الحمْدُ، وَهُو على كلِّ شَيءٍ قَدِيرٌ. آيِبُونَ تَائِبُونَ عابِدُونَ ساجِدُونَ لِرَبِّنَا حَامِدُونَ. صدقَ اللَّه وَعْدهُ، وَنَصر عبْده، وَهَزَمَ الأَحزَابَ وحْدَه « .متفقٌ عليه .
قوْلهُ: « أَوْفَى « أَي: ارْتَفَعَ ، وقولهُ: « فَدْفَد « هو بفتح الفاءَين بينهما دالٌ مهملةٌ ساكِنَةٌ، وآخِرُهُ دال أُخرى وهو: « الغَليظُ المُرْتَفِع مِنَ الأرْض « .
"

Ýene-de Ibni Omardan (Allah ol ikisinden razy bolsun) rowaýat edilmegine görä, ol şeýle diýipdir:

"“Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem hajdan ýa-da umradan gaýdyp gelen wagty her bir depä ýa-da beýiklige çykanda, üç gezek “Allahu Akbär!” diýip, soňra şu dogany okardy: “Lä ilähä illallahu wähdähu lä şärikä lähu, lähul-mulku wä lähul-hamdu, wä huwä ‘alä kulli şäýin Kodir. Äibuna, täibuna, ‘abiduna, säjiduna, lirobbinä hamiduna, sodakallahu wa’dähu, wä nasora ‘abdähu, wä häzämäl- ähzäbä wähdähu!”
(Allahdan başga (ybadat edere) hiç hili hudaý ýokdur. Onuň şärigi ýokdur. Mülk Onuňkydyr, hamd (öwgi-senalar) Oňa mahsusdyr. Ol her bir zada güýji ýetýändir. Biz indi yzymyza gaýdýarys, toba edýäris, ybadat edýäris, sejde edýäris, Robbumyza hamd (öwgi-senalar) aýdýarys. Allah beren wadasynda durdy, öz bendesine kömek etdi we Ýeke Özi (duşman) taýpalaryny ýeňip, derbi-dagyn etdi!).
"

وفي روايةٍ لمسلم : إِذا قَفَل مِنَ الجيُوشِ أو السَّرَايا أَو الحجِّ أو العُمْرةِ .

Muslimiň bir rowaýatynda:

“Uly ýa kiçi söweşlerden ýa-da hajdan ýa umradan gaýdyp gelende” diýip gelýär.

Salgylanma:

(Muttafakun aleýhi)